KaraYel

Bir yel düşünün…

Gri

Dokunmak isterseniz bunu başarabilecekmiş gibi hissettiren

Bu iki sebepten dolayı uzaktan bir sis gibi algılanan

Bilinçli…

Hayat Özü ile beslenen…

Eskiden Karakam olan…

Şamanların en kötülerinden biri…

Sonsuzluğu ararken lanetlenmiş…

 

“Kara bir Yel ol, sonsuza kadar bedensiz yaşa” demişti onu lanetleyen Tanrı. Ya da buna benzer bir şeydi. Çok uzun yüzyıllardır sadece açlığını düşünüyordu. O tanrının ne dediğinin bir önemi yoktu artık

Bedenleri kurumuş bir kabuk gibi bir kenara atılan ruhların KaraYel’in cismi olmayan kütlesine karıştığını ve ruhların acı dolu çığlıklarının binlerce yıl boyunca onun içinde kaybolup gittiğini düşünün.

Onun estiği bölgeden geçenler için her şeyin bittiği an “KaraYel’in karnı aç” sesinin bir esinti ile geldiği andır. Onun için insan ya da hayvan olmanızın bir önemi yoktur. Açlığını bir anlığına giderecek hayat özü deposu olarak algılanıp tüketilirsiniz.

Onun hangi bölgede lanetli varlığını sürdürdüğünü bilmeden oradan geçmeye teşebbüs eden o zavallı ruhlar dışında bir de bile bile o bölgeden geçmek isteyenler ne düşünüyor olabilirler?

Ondan daha hızlı olabileceklerini düşünecek kadar ahmak olabilirler mi?

Peki, bir Tanrıça KaraYel ile karşılaştığında ne olacak?