“Dur şimdi. Az önce söylediklerini tekrar edeyim. Bakalım doğru anlamış mıyım? Biz Bilge Kadının mabedine gizlice gireceğiz ve oradan dokunmamış ham haldeki bir parça kader ipliğini çalacağız. Bunun için ise 7 dağ ve 7 nehir ruhunu geçmemiz gerekiyor. Nereden başlayacağımızı bilmediğimiz için ise Ata Kral denen adam ile görüşmemiz ve ondan bilgi almamız gerekiyor. Ama onun bizi kabul edip etmeyeceğini bile bilemiyoruz. Bir de Aslanlı yol var elbette. Ata Krala ulaşmak için 24 Taş Aslanın koruduğu bir yoldan geçmemiz gerekiyor. Ha birde bu işlerden Kayra’nın haberinin olmaması gerekiyor. Doğru anlamış mıyım?”

“Evet bu kadar basit. Hadi gidelim.” dedi Altar

“İyi de kim bu Ata Kral? Koruyucu olan dağ ve nehir ruhlarını bildiğinden emin misin? Sen bu adamı tanıyor musun?”

“Evet daha önce bir kez görüşmüştüm.”

“Ne zaman”

“ Çok uzun zaman önceydi. Onunla konuşmam gerekiyordu. Başlangıçta o beni kabul etmek istememişti. Ama bir şekilde onun beni kabul etmesini sağladım.”

“Nasıl”

“Bak Beyaz Kanat, önemli olan onunla konuşmayı başarmış olmam. Zaten şayet bizi kabul etmezse ona ulaşmak için eskiden benim kullanmak zorunda kaldığım yolu seçmek zorunda kalacağız. Bu konuyu o zaman konuşuruz.

Sana onun hakkında bildiklerimi anlatayım; Ata Kral sanırım sen daha yumurtadan çıkmadan çok önceleri yok olmakta olan bir ulusa önderlik ederek onların yeniden küllerinden çıkmalarını sağlamış büyük bir savaşçı önder. Yaşadığı dönemdeki tüm krallar önünde saygıyla eğilmişler. Tam öldüğü anda naşının bulunduğu sarayın kapısında kim olduğu bilinmeyen ihtiyar bir şaman ortaya çıkmış. Anlatılanlara göre ayaklarına kadar uzanan beyaz cüppesinin şapkası takılı olduğundan ihtiyar adamın yüzünü kimse görememiş. Elinde kızıl bir asa taşıyan bu adamın sırtında bir heybe varmış. Önünde kimse duramamış. “Geri çekilin. Verilen sözlerin tutulmasını hiç kimse engelleyemez” demiş.

“Kızıl asa mı? Ulu Kayından bir asa mı?”

“Kimilerine göre Kayra’nın kendisiymiş, kimilerine göre ise onüçlerden biri. Odaya girmiş kapı arkasından kapanmış. İçeri arkasından girmek isteyenler girememiş. Ne yaptılarsa kapıyı açamamış, kıramamışlar.

Bir süre sonra yaşlı şaman kucağında naaş ile çıkmış. Etrafından oluşturduğu güç çemberini kimse geçememiş.

Şehrin dışındaki ormanlık alana girmiş. Peşinde askerler ve sivil halk varmış.

Ormanın içindeki tepeye geldiklerinde adam naaşı ve heybesini yere bırakmış. Asayı havaya kaldırıp iki eliyle tutmuş ve bilinmeyen bir dilde bağırmış. Vücudundan çıkan enerji ile tepe bir anda düzleşmiş. Uzun bir yol belirmiş ve yolun sonunda da büyük bir mabet yerden yükselmiş.

Önce naaşı nazikçe alıp mabet’e götürmüş. Ardından heybesini alıp yola gitmiş ve yolun kenarına küçük taş heykeller bırakmış.

İşini bitirdikten sonra yolun başına gelmiş ve bazı güç sözleri söyleyerek asasını yere vurmuş. Asadan çıkan güç bütün heykelleri sarmış. Bir süre sonra izleyenlerin gözleri önünde büyümeye başlamışlar. Şaman yolun kenarına yirmi dört dev taş aslan bırakmış.

Heybesinden renkli büyük bir yumurta çıkarmış ve tekrar asası yere vurmuş. Yumurta kırılmış ve içinden çıkan ruhlar taş aslanların yanında vücut bulmuşlar.

“Yirmi dört büyük ulusun önderleri gönüllü olarak almış olduğunuz kararlara bağlı olarak ruhlarınız artık bu taş aslanların içinde yaşamaya devam edecek. Tek bir amacınız var. Ata Kralı korumak.”

Şamanın sözleri biter bitmez ruhlar aslanların içine girmişler ve hep bir ağızdan kükremişler.

“Ata Kral artık güvende” dedikten sonra ortadan kaybolmuş.

Meğer Ata Kral ölümden sonra huzura erip rahata ermek yerine bazı tanrılarla anlaşma yaparak ülkesi zor durumda olduğunda onlara tekrar yardım edebilmek için ruhunu kurtuluşunu sağladığı ülkeye hapsettiriyor. Bu fedakarlığı nedeniyle geçmişte yaşamış Yirmi Dört büyük ulusun önderleri de on korumak için geçmişten gelerek onu korumaya gönüllü oluyorlar.”