Bazı ellerde Korkut’a Ak Ozan dendiği de olurmuş.

Çalmaya başlamış Kopuzunu, kulak verince herkes Kopuza, başlamış anlatmaya Mezar Taşlarından İşbara’nın bilinmeyen hayatını :

 

Gözleri yeşilden de yeşil bir kız var idi

O gözlere bakan hayallere dalar da çıkamaz idi

 

Babasının adı Kürşat

Anasının adı Acunay

Kızın adı da Yeşim idi

 

Onu seven bir genç var idi

Kara yeleli atından, iki de kılıcından

Başka da bir şeyi yok idi

 

Başka bir şeyi olmadığındandır ki

Ve bu Ebren’de yapayalnız olduğundandır ki

Yeşim’i Evdeş edemez idi

 

Onu alamadığındandır ki

O yeşil gözlere bakanları

Bakıp da hayal kuranları

Onunla Evdeş olmak isteyip de Kürşat ile konuşanları

Kesip doğrar idi

 

Usunu kaybetmiş idi

Köyün kapısında durmuş

Gelene Yeşim’i sorar

Gidene Yeşim’i sorar idi

 

Bileni niye bilir diye

Bilmeyeni niye bilmez diye

Kesip doğrar idi

Onlarca Can bu kapıdan uçmağa varmış idi

 

Durmuyordu durulmuyordu

Gecesi yok idi

Gündüzü yok idi

Öldürüp durur idi

 

Kimileri baht der imiş

Kimileri bahtsızlık

Ama iki kardeş Ak Kam

Lokman ile Derman oradan geçe dururlar idi

 

Köyden gizlice kaçıp yardım isteğince Yeşim

“Var git kızım sen önden, hemen geliriz biz ardından” demiş Lokman

Bir ot ararmış Lokman ile Derman

Bırakamamışlar aramayı onu bulmadan

 

Köyün kapısına varınca Yeşim

Demiş “ Dur yapma yiğidim, benim ben Yeşimin”

Gözü dönmüş delinin

Söndürmüş ışığını o güzel yeşil gözlerin

 

Öldüğünü görünce anası olacak Acunay

Varmış köyün kapısına kızından sonra uçmağa varmak için

Kürşat gelmiş elinde kılıcı ve kalkanı

Vuruşurlarken vermiş o da canını

Ama yaralamış o yiğit olacak deliyi

 

Soğuk çelik yüreğinde öylece durur iken

Varmış Lokman ile Derman

Lokman atılmış önce Yeşim’in yanına

Sonra anasının

Sonra da babasının yanına

 

Derman ise kızmış deliye

Çağırmış suyu Köyün Kapısına

Yüreğinde çelik ile akmış gitmiş Deli

Seslenmiş Erlik Han’a

Ağzında son nefesi

 

Erlik Han dölü varınca yanına

Çıkarmış Deli yüreğine saplı çeliği

Bunu nasıl yaptı bilmez Ak Ozan

Ama hâlâ yaşıyormuş sevdiğini öldüren adam

 

Erlik Dölü uyutmuş onu

Çağ gelene kadar

Mezar Taşı olmuş

Uyanınca Deli İşbara denen adam