Korkut Aybar’ın hikayesini anlatıyor:

Dağların arasında yaşamlarını sürdüren bir kavim varmış

Bu kavmin başında bir bela varmış

Dağların arasından çıkmalarına gerek varmış

Çıkmaları gerekiyormuş da bir türlü çıkışı bulamıyorlarmış

Bir kız çocuğu, bir gece ailesinden gizlice otağından çıkmış

Gizlice, yapılamayanı yapmak istiyormuş

Dağda ararken çıkış yolunu karşısına kara dağ kurtları çıkmış

 

Açlarmış

Saldırmışlar kıza

Bir, iki, üç derken öldürmüş üçünü beşini ama daha da fazlalarmış

Isırmışlar kolundan bacağından

Toprak Ana gelmiş yanına

Sarmış sarmalamış kollamış kız çocuğunu

Kurt Ana’yı çağırmış

 

Demiş ki;

‘Emzir şu kızı da iyileşsin

Bilge Ana hâlâ onun için yün eğirip kaderini dokurken ölmesin”

 

Kurt Ana başta reddetmiş

Etrafta ölmüş yavrularını görünce öfkelenmiş

Kızı yerde öylece yatarken gördüğünde durmuş

Birden kalbi yumuşamış

Kurt Ana sevmiş kızı, kendi evlatlarından biri gibi görmüş

Sütünden vermiş sonra bir de yüzüne nefesini üflemiş

 

Demiş ki:

“İstediğin zaman senin öldürdüğün, seni de öldürmek isteyen yavrularımdan biri hâline gelebilirsin.

Seni de soyundan gelenleri de kutsuyorum”

 

Uyanmış kız

Gitmiş kavmine ve ailesinin yanına

Bir süre sonra yol bulununca Saklı Vadiden çıkıp gitmiş herkesle birlikte

Çıkıp giderken de elinde bir Yay varmış Ak Demirci’nin, onun için dövdüğü

Bir de Kurt Ananın hediyesi kimsenin bilmediği