27 Kasım 2020 tarihinde ailem ile birlikte Almanya’ya taşındık. Uluslararası ölçekte büyük bir Alman firmasında calışıyorum. Almanya’da bulunan fabrikalardan biri bana bir iş teklifinde bulununca kabul ettim ve buraya geldik.

Bayern Eyaletinde Trostberg adlı küçük bir kasabada yaşamaya başladık.

Küçük yerleşim yerlerini seviyoruz. O nedenle çabucak alıştık.  

Yaşadığımız bölge küçük kasabalardan oluşuyor. Araları 15 – 20 km. kadar. Hepsine ulaşım araç ile ya da toplu taşıma ile rahatlıkla yapılabiliyor.

Üçüncü kitabımı burada yazmaya devam edeceğim. Edeceğim dedim çünkü yazmaya bir süre ara vermek zorunda kaldım. Buraya gelme, yerleşme, alışma çabaları beni “Bitmeyen Yazıt” evreninden uzaklaştırdı. Bazen Altar, Korkut, Beyaz Kanat ya da Yolgösteren aklıma geldiğinde, eski dostlarım aklıma gelmiş gibi oluyorum.

Umarım en kısa zamanda tekrar onlarla biraraya gelebiliriz.

Biri dokuz diğeri yedi yaşında iki çocuk ile buraya geldik. Zor olacağını ben de eşim de biliyorduk. Ancak işleri Covid Salgını iyice zorlaştırdı. Almanca bilmeyen iki çocuğa online olarak gelen ödevlerini yapmalarında yardım etmek bana ve eşime kaldı.

Keşke eşim Çiğdem de Almanca bilseydi.

Bir lise ya da üniversite öğrencisi bulma girişimlerimiz de Salgın dolayısı ile başarasız oldu.

Hayat devam ediyor. Şikayet etmeye hiç gerek yok. Almanya’ya kendi isteğimiz ile geldik. Her şeyi ile kabullenmek zorundayız.

Her hafta burada bir yazı yayınlamaya karar verdim. Anlatacak, paylaşacak o kadar çok konu var ki…

Trafikten bahsetmek istiyorum mesela, ya da maalesef ehliyet sınavına girmemiz gerektiğinden nhazirnasırlandığımızı; ayriıştırılan çöplerden başlayarak belirli zamanlarda gelen çöp toplama araçlarını anlatmak istiyorum. Elimizde kalan gıda ambalajlarını ya da paketlerin içinden çıkan köpükleri ne yaptığımızı anlatırım.

Okula çocukları kayıt ettirmeye gittiğimizde nasıl karşılandığımızı anlatırım…

Kısacası buradan size Güneş Ailesinin karşılaştıklarını anlatırım. Belki arasıra bir iki resim de paylaşırım…

Sevgilerimle,

Alter